اثبات نسب برای گرفتن شناسنامه
در این نوشته می خواهیم به موضوع اثبات نسب برای گرفتن شناسنامه بپردازیم، در پایان جهت راهنمایی و مشاوره بیشتر در این خصوص می توانید با وکیل آپ در تماس باشید.
گواهی یا سند ولادت، سندی است که متولد شدن یک انسان را تایید می کند و در دفتر ثبت احوال به ثبت می رسد.ثبت ولادت معمولا بر اساس گواهی پزشک، ماما و یا بیمارستانی است که طفل تحت نظر آنان متولد شده، و در غیر این صورت بر اساس شهادت دو نفر گواه صورت می پذیرد.اگر ولادت در مدت ۱۵ روز به اداره ی ثبت احوال اعلام شود و سند ولادت صادر گردد، این سند رسمی است.بر اساس ماده ی ۹۹۹ ق.م : «سند ولادت اشخاصی که ولادت آن ها در مدت قانونی به دایره ی سجل احوال اظهار شده است سند رسمی محسوب خواهد بود.»
این گواهی تولد و ثبت آن، مبنای صدور شناسنامه قرار می گیرد.شناسنامه را نیز باید سندی رسمی دانست.برخی حقوقدانان عقیده دارند که سند ولادت و شناسنامه دلیل هویت ارائه دهنده ی آن نیست و برای اثبات هویت شخص و مطابقت آن با مفاد این اسناد، دلیل دیگری لازم است.
هر چند این نظر درست به نظر می رسد، ولی چون معمولا دارنده ی سند ولادت و شناسنامه، مالک واقعی آن نیز هست، تا هویت کسی مورد تردید قرار نگیرد، به جز این اسناد، دلیل دیگری از ارائه دهنده ی آن مطالبه نمی گردد و تصرف اماره بر مالکیت تلقی می شود.آخرین دلیلی که در اثبات نسب می توان به آن استناد کرد، شناسنامه طفل است.
وجود شناسنامه گرچه ساده ترین راه حل به نظر می آید ولی استعلام از ثبت احوال برای اعتبار قانونی آن اهمیت زیادی دارد.شناسنامه متداول ترین دلیلی است که برای اثبات نسب به دادگاه ارائه می شود، اما آنچه به این سند رسمیت می بخشد، گواهی مأمور رسمی است و اگر ادعا شود که ولادت طفل به گونه ای که در شناسنامه آمده است، به مأمور ثبت احوال اعلام نشده یا او اعلام اشخاص را تحریف کرده است، برای اثبات چنین ادعایی باید ادعای جعل را مطرح کند و بار اثبات چنین ادعایی مسلماً بر عهده مدعی خواهد بود.
مدارک مورد نیاز اثبات نسب طفل :
- اصل شناسنامه پدر و مادر
- گواهی ولادت صادره توسط پزشک یا ماما
- فیش بانکی طبق تعرفه جاری
- حضور یکی از والدین یا جد پدری و چنانچه ازدواج پدر و مادر طفل به ثبت نرسیده باشد اعلام ولادت و امضاء اسناد متفقاً به عهده پدر و مادر خواهد بود.
اثبات نسب برای گرفتن شناسنامه
مهمترین دلیل اثبات مادر
به دلیل اینکه فرزند از مادر متولد می شود، اثبات نسب به او ساده تر است ولی قانون روش هایی را برای اثبات آن اعلام کرده است.این دلایل به صورت زیر می باشد :
- سند ولادت «شناسنامه» : شناسنامه متداول ترین دلیلی است که برای اثبات نسب به دادگاه ارائه می شود، اما آنچه به این سند رسمیت می بخشد، گواهی مأمور رسمی است و اگر ادعا شود که ولادت طفل به گونه ای که در شناسنامه آمده است، به مأمور ثبت احوال اعلام نشده یا او اعلام اشخاص را تحریف کرده است، برای اثبات چنین ادعایی باید ادعای جعل را مطرح کند و بار اثبات چنین ادعایی مسلماً بر عهده مدعی خواهد بود.
- شهادت و امارات : بر طبق قواعد عمومی، شهادت می تواند تمام ارکان نسب را اثبات کند و تشخیص صحت چنین شهادتی بر عهده دادگاه است و دادرس اجباری به تأیید مفاد گواهی ندارد «ماده ۴۲۴ قانون آیین دادرسی مدنی».در مورد امارات هم در این خصوص می توان به دو اماره اشاره کرد، نظر کارشناس در مورد تجزیه خون و زندگی مدعی نسب با خانواده ای که خود را منسوب بدان می داند و ارائه او به عنوان فرزند خانواده، هر چند که تصریح بدان نشود.
- اقرار : نسب با اقرار نیز ثابت می شود و این تنها موردی است که قانون مدنی درباره آن حکم خاص دارد و این حکم خاص در ماده ۱۲۷۳ قانون مدنی آمده است : «اقرار به نسب در صورتی صحیح است که اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد، ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده تصدیق کند، مگر در مورد صغیری که اقرار به فرزندی او شده به شرط آنکه منازعی در بین نباشد.»
اثبات نسب در دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی چگونه است
پس از توضیحاتی که درباره اثبات نسب برای گرفتن شناسنامه داده شد حالا می خواهیم به اینکه چگونه اثبات نسب را در دفاتر خدمات الکترونیکی قضایی ثبت کنیم بپردازیم.نسب مشروع همان نسب ناشی از نکاح است.برای اثبات نسب مشروع باید رابطه زوجیت، نسب مادری و نسب پدری ثابت شود.رابطه زوجیت را می‌توان با اقرار یا سند یا گواهی یا امارات قضایی یا سوگند ثابت کرد.در نسب مادری باید وضع حمل زن و هویت طفل اثبات شود و نسب پدری را می‌توان به وسیله اماره فراش یا شهادت یا آزمایش خون و عوامل ارثی اثبات کرد.
مدارک و منضمات مورد نیاز:
- تصویر مصدق سند ازدواج (اختیاری)
- تصویر مصدق سند عادی (اختیاری)
- تصویر مصدق شناسنامه (اختیاری)
- به همراه داشتن کارت ملی جهت احراز هویت و کارت عابر بانک جهت پرداخت هزینه دادرسی الزامی است.
- درخواست استعلام
- درخواست جلب نظر کارشناس
- تحقیقات محلی
- شماره پرونده استنادی
- شهادت شهود و مطلعین
- استعلام نظر پزشکی قانونی
- اتیان سوگند
- سایر دلایل و مستندات
اثبات نسب
نفی نسب
نسب در لغت به معنای رگ و ریشه و رگ و پیوند است و در اصطلاح حقوقی منظور رابطه ی طبیعی و خونی میان دو نفر است که یکی به طور مستقیم از بطن دیگری به دنیا آمده است.حال ممکن است کسی که ظاهرا با دیگری قرابت نسبی دارد، این قرابت و پیوند را انکار نماید.به این اقدام نفی نسب گفته می شود.نفی نسب ممکن است از جانب پدر، مادر، فرزند و هر شخص ذینفعی مطرح شود.
در واقع در دعوای نفی نسب ملحق بودن طفل به پدر و مشروع بودن نسب او مورد مناقشه قرار می گیرد و این ادعا می تواند از جانب شخص پدر یا هر ذینفعی مطرح گردد.به عنوان مثال ورثه ادعا می کند که طفل جز ورثه نیست، یا مادری ادعا می کند که اصلا بچه ای به دنیا نیاورده این طفل را به جای بچه ی خود معرفی کرده است.
دعوای نفی نسب دعوایی است که از سوی زوج مطرح می شود به این منظور که اعلام دارد فرزندی که متولد شده ملحق به او نمی باشد.پس چنانچه زوج قبلاً به صورت صریح اقرار نموده باشند که فرزند ناشی از رابطه‌ی او با زوجه اش می باشد، دیگر نمی تواند دعوای نفی نسب را اقامه نماید.قانونگذار برای اقامه دعوای نفی نسب مدت معقولی را در نظر گرفته است.توضیح آنکه زوج فقط ظرف ۲ ماه پس از اطلاع از تاریخ تولد طفل می تواند اقدام به طرح دعوا نماید.
ماده ۱۱۶۲ قانون مدنی: « در مورد مواد قبل دعوی نفی ولد باید در مدتی که عادتاً پس از تاریخ اطلاع یافتن شوهر از تولد طفل برای امکان اقامه دعوی کافی می باشد اقامه گردد و در هر حال دعوی مزبور پس از انقضاء دو ماه از تاریخ اطلاع یافتن شوهر از تولد طفل مسموع نخواهد بود».نکته ی مهم این است که چنانچه زوج فوت کند حق طرح دعوای نفی نسب به وراث او می رسد. این دادخواست باید به دادگاه خانواده تقدیم گردد.
